ಸ್ಲೇಟು ಬಳಪ ಹಿಡಿದು ಅಕ್ಷರ ಕಲಿಸಿದವರಿಗೆ ವಾಟ್ಸಾಪ್ಪಿನ ಅಕ್ಷರ ಪಾಠ...!
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9_Y9zmP-ssxbSwZOH7gT_b4CjPfiRGVE64j6gE8OcdtavBXgVLC04HBS3cjyrGtFL6h5k8KojxwNl92a-ePKZdUpqFYze5Ri7REiQjI5F4kdvecd7DVZ0t5TZtHsQVd12nEqH0TQml5Q/s320/26910665_1788135754570619_2206628822742968954_o.jpg)
ಕ,ಚ,ಟ,ತ,ಪ.. ಇತ್ಯಾದಿ ವ್ಯಂಜನಗಳು.
ವ್ಯಂಜನಕ್ಕೆ ಸ್ವರ ಕೂಡಿದರೆ ಕಾಗುಣಿತ.
ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಕಲಿತ ಪಾಠ. ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಸ್ಲೇಟಿನ ಮೇಲೆ ಅದೆಷ್ಟು ಸಲ ತಿದ್ದಿಸಿದ್ದರೋ, ಇಷ್ಟನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಅದೆಷ್ಟು ಏಟು ಬಿದ್ದಿತ್ತೋ .
ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಯಿಂದ ಅಪ್ಪ ವಾಟ್ಸಪ್ ಬಳಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ, ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಅವರ ವಯಸ್ಸಿನವರಿಗೆ ಈ ವಾಟ್ಸಪ್ ಎಂಬುದು ದೊಡ್ಡ ಮ್ಯಾಜಿಕ್ ಬಾಕ್ಸ್ ಇದ್ದಂತೆಯೆ. ಒಂದು ಫೋಟೋ ತೆಗೆದರೆ, ಅದನ್ನು ತೊಳೆಸಿ,ಪ್ರಿಂಟ್ ಹಾಕಿಸಿ, ಅದೆಷ್ಟೋ ದಿನಗಳು ಕಾದು ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸಿದ್ದವರಿಗೆ, ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಯಾರದೋ ಫೋಟೊ ಅಥವಾ ವೀಡಿಯೋ ಅವರ ಮೊಬೈಲ್ ಗೆ ಬಂದೊಡನೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅದೊಂದು ಸಂಭ್ರಮವೇ ಸರಿ.
"ನೋಡೋ,ಅವರ್ಯಾರೋ ಅದು ಕಳಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಇವರು ಇದು ಕಳಿಸಿದ್ದಾರೆ,ಇವರೋ ಯಾವುದೋ ಫೋಟೋ ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ, ನಾನು ಹೇಗೆ ಹಾಕುವುದು?, ಈ ಪ್ರೊಫೈಲ್ ಅಂದರೇನು?, ಈ ಮೆಸೇಜ್ ಹೇಗೆ ಕಳಿಸುವುದು?, ಫೋಟೋ ಹೇಗೆ ಕಳುಹಿಸುವುದು? ಅದಂದರೇನು, ಇದಂದರೇನು..?", ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಕೇಳಿದ ಮೇಲೆ , " ಕನ್ನಡ ಟೈಪ್ ಮಾಡುವುದು ಹೇಗೆ ಅಂತ ಹೇಳಿಕೊಡು",ಎಂದರು.
ಕನ್ನಡ ಆಪ್ ಹಾಕಿ, ಕನ್ನಡ ಬರೆಯುವುದು ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೆ.
ನಿಜಕ್ಕೂ ಮಕ್ಕಳಷ್ಟೇ ಶ್ರದ್ದೆಯಿಂದ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ನಾನು ಕಲಿತ ಕನ್ನಡ ಪಾಠ ,ಒಂಚೂರು ತಪ್ಪಿಲ್ಲದಂತೆ ಸ್ವರ, ವ್ಯಂಜನ, ಕಾಗುಣಿತ ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ಬಾಯಿಂದ ಬರತೊಡಗಿತು.ಒಂದೇ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಅಕ್ಷರ ಕಲಿತದ್ದು ಸಾರ್ಥಕವಾಯಿತು ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು.
-ಫಣೀಶ್ ದುದ್ದ
ಕಾಮೆಂಟ್ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ