ಅದೇಕಿಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ...?

ಅದೇಕಿಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ...? 

ಬಾಳ ನೌಕೆಯನೇರಿ ಬಹುದೂರದಿಂದ
ಬಂದಿಹೆನು ನಿನ್ನ ತೊಡೆಯಂಗಳಕಿಂದು
ಸಲಹುತಿಹೆ ನನ್ನನ್ನು ಎದೆಗಪ್ಪಿಕೊಂಡು
ಅಮ್ಮನಷ್ಟೇ ಕರುಣೆ  ನಿನ್ನಂತರಾಳದಲಿ
ಅದೇಕಿಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ?

ಬಾರಿ ಬಾರಿ ನಿನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನೊದ್ದು ಹೋದರೂ
ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ನಾಚಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ 
ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ  ಬಂದು ನಿಂತರೂ
ಬೇಸರವಿಲ್ಲದೆ ಬಾಚಿ ತಬ್ಬಿ, 
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲೊಳಗಿಟ್ಟು ಸಾಕಿ
ನನ್ನೊಡಲನ್ನು ತುಂಬಿಸುವ ಓ ಬೆಂಗಳೂರೇ
ಅದೇಕಿಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ?

ತಪ್ಪಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದೆನು ಇನ್ನೆಲ್ಲೋ ಈ ಜನ್ಮದಲಿ
ಹುಟ್ಟುವೆನು ಗಿಡವಾಗಿ , ಮರವಾಗಿ , 
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲ ಮಣ್ಣಾಗಿ ಮರುಜನ್ಮವಿದ್ದರೆ
ತೀರಿಸುವೆ ನಿನ್ನ ಋಣವ ಮರೆಯದೇ ಮುಂದೆ
ಸಲಹು ಹೀಗೇ ನಾನು ದಡ ಸೇರುವವರೆಗೆ..

ಅದೇಕಿಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ?

                              -ಫಣೀಶ್ ದುದ್ದ

ಋಣ

ಋಣ

ಮುಗಿಯಿತಿಲ್ಲಿಯ ಋಣ ಕಣ್ಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಬಿಟ್ಟಂತೆ
ಮಾಸಿದವು ಮೂರು ಮಾಸ ಕೋಲ್ಮಿಂಚಿನಂತೆ

ಮುಂದೆ ನಡೆಯಲು ಮನ ಮಿಂದು ನಿಂತಿದೆ
ನೆನಪೆಂಬ ಬಟ್ಟೆಯನು ಮೈ ತುಂಬ ಧರಿಸಿ
ಭಾವನೆಗಳ ಆಭರಣದಿ ಸಿಂಗಾರಗೊಂಡು
ಹೊರಟಿದೆ ಬಾಳ ನೌಕೆಯ ಪಯಣ ಅವನಿಷ್ಟದೆಡೆಗೆ..

ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಲು ಕಣ್ತುಂಬಿ ನೀರು
ಹೊಳೆಯಾಗಿ ಹರಿಯುವುದು ಮಿಡಿದ ಮನದೆಡೆಗೆ
ನೆನಪಿನಾ ದೋಣಿಯಲಿ , ಕನಸೆಂಬ ಕೂಸನಿಟ್ಟು
ಹೋಗಲೇಬೇಕು ಮುಂದೆ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿ
ನಮಗಿಷ್ಟವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ  ಅವನಿಷ್ಟದೆಡೆಗೆ...

ಮುಗಿಯಿತಿಲ್ಲಿಯ ಋಣ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಬಿಟ್ಟಂತೆ..

                                                - ಫಣೀಶ್ ದುದ್ದ

ಮನಸ್ಸು ನೆಮ್ಮದಿ ಬಯಸುತ್ತಿದೆ

ಮನಸ್ಸು ನೆಮ್ಮದಿ ಬಯಸುತ್ತಿದೆ...

ಮನದ ದುಗುಡಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಒಮ್ಮೆಲೇ
ಮೂಟೆಕಟ್ಟಿ ಮನಸ್ಸಿನಾಚೆ ಎಸೆದು
ಮರೆವಿನ ಮನೆಯನ್ನೊಮ್ಮೆಹೊಕ್ಕರೆ
ಮನಸ್ಸು ನಿರಾಳವಾಗಬಹುದೇನೋ ಏನೋ,
ಅದೇಕೋ ಮರೆವಿಗೂ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಮುನಿಸು
ಮರೆವಿನ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿದೆ
ಮನದಂತರಾಳದಿಂದ ನೆನಪಿನ ಬುಗ್ಗೆಗಳು
ಒಂದರ ಹಿಂದೊಂದು ಮೇಲೇಳುತ್ತಿವೆ

ಮನಸ್ಸು ನೆಮ್ಮದಿ ಬಯಸುತ್ತಿದೆ ...

                                - ಫಣೀಶ್ ದುದ್ದ

ಮುಕ್ತಿ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು

ಮುಕ್ತಿ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು

ಮೌನ ಮುರಿದು ಮಾತಾಡು
ಮನದ ಮಜಲುಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಮುಕ್ತಿ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು

ನಿನ್ನ ಮಧುರ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಅದೆಷ್ಟು ಮಾಸಗಳು ಮಾಸಿ ಹೋದವೋ
ಮೌನವೇ ಮಾತಾಗಿ , ಮಾತು ಮರೆತಂತಾಗಿದೆ

ಮನದ ಗಾಯ ಹುಣ್ಣಾಗುವ ಮೊದಲು
ಮೌನ ಮುರಿದು ಮಾತಾಡು
ಮನದ ಮಜಲುಗಳಿಗೊಮ್ಮೆಲೇ ಮುಕ್ತಿ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು.

                                                                       -ಫಣೀಶ್ ದುದ್ದ